Абу Али ибн Сино
Ҳикматлар
Хулқнинг мувозанатда бўлиши бадан саломатлигини сақлайди.
Ҳис ички руҳга қаттиқроқ таъсир этади ва уни ҳаракатга солишда ақлдан кучлироқдир.
Ўз вақтида, меъёри билан бадантарбия қилган одамга дард яқин йўламайди.
Бадантарбия билан машғул бўлинса, ҳеч қандай дори-дармонга зарурат қолмайди, бунинг учун муайян бир тартибга риоя қилмоқ ҳам шарт.
Мол-дунёинг сени алдамасин, чунки асраган мол-дунёинг бошқаларники бўлади. Уларни сарф эта олсанг, ўша сеники бўлади.
Бошқаларда кўрганни жуда қаттиқ истамаслик ҳам қаноат ҳисобланади.
Қора тупроқ қаъридан тортиб, то Зуҳал чўққисигача бўлган дунёнинг ҳамма мушкул масалаларини ҳал қилдим. Мен ҳар қандай макр ва ҳийла тузоғидан қутилиб чиқа олдим-у, аммо ўлим тугунини еча олмадим.
Инсон токи ўзини майда гап, ўчакиш, жанжал, шикоят, норозилик, оҳу воҳлардан озод қилолмас экан, у ифлос ва пастлик табиатидан халос бўлолмайди.
Яхшиликларнинг энг фойдалиси садақадир.
Бир киши сен билан муносабатида хато қилса-ю, сенга узр баён этса, узрини қабул қилишни кечиктирма!
Агар ҳавода чанг ва тутун бўлмаса эди, киши минг йил яшаган бўларди.
Ҳақиқат мантиқ илмидан талаб қилинсин! Ички қувватларнинг таъсирлари ва табиатда бекорчи нарсалар бўлишининг ўзи бўлмаган нарсадир.
Чала билим эгаси бўлишдан кўра, билимсизлик афзалроқдир.
Бошқаларда кўрганни жуда қаттиқ истамаслик ҳам қаноат ҳисобланади.
Ҳаё – инсоннинг абадий гўзаллиги ва латофатидир. Ҳаёсиз юз жонсиз жасадга ўхшайди.
Дўстимки, душманимга дўстлик қиларкан, уни мен дўст ҳисобламайман. Заҳарга қўшилган шакардан эҳтиёт бўл.
Шодли ва қайғули пайтларида дилини кудуратдан тозалаб, соф дўстликни сақлаб қолган киши чин дўст ҳисобланади.
Бадантарбияни тарк этган одам аксари хароб бўлади, зеро харакатсиз қолган аъзоларнинг қуввати заифлашади.
Ёлғизлик ҳалокатга олиб келади. Зеро, инсон ўзига керакли нарсаларни фақат жамият ёрдамида қўлга киритиши мумкин.
Ҳакимнинг уч қуроли бор: сўз, гиёҳ ва тиғ.
