Салом, тансиқ баҳор!
I
Яна кўк тубида сайрайди қушлар,
Яна ерда кўҳна ям-яшил кўрпа.
Яна тандан кетди мудрашу тушлар,
Яна ёшдек дилда ўйлар минг турфа.
Гар ибора қадим, қофия сийқа,
Аждод ўлмаслигин ҳақиқати бу.
Баҳор дединг: бирдан олам антиқа
Ва сенда энг ёлқин, тирик бир туйғу.
Ёшингни, дардингни, изтиробингни
Бир силкиниш билан отасан йироқ.
Хаёлинг етмаган, умид тутмаган
Энг йироқ уфқлар келар яқинроқ.
Ва сен яна қалби оташга тўлиқ,
Тоғни талқон қилгич қудрат танингда –
Меҳнатга тушасан, ҳосил ҳам бўлиқ,
Бу йил етилажак шонда ақалли,
Заррача маҳсулинг бўлиши аниқ.
II
Эй баҳор, тўймагич жоним бор,
Сен билан туғилди у эгиз.
Борлиғинг қучмоққа ҳолим бор,
Ишлайлик йил бўйи иккимиз.
Яралиш – туғилиш удуминг
Чарчаган қонимга эт пайванд.
Йил бўйи яшил сув, кўк нуринг
Томирда югурсин юз минг чанд.
Йил бўйи ниҳолдай сарғаймай
Саратон зуғмига берай дош.
Қаҳратон қаҳридан мунғаймай,
Қонимда кез, яшил, Ёш Қуёш…
Зулфия,
1979 йил
