Кулгу – шифо

Икки руҳий хаста бемор фильм томоша қилиб ўтиришарди. Бири иккинчисига деди:

– Минг сўмдан гаров ўйнаймизми? Йигит, албатта, кўприкдан ўзини сувга ташлайди !

– Ташламайди.

Гаров ўйнашди. Йигит ҳақиқатан ҳам кўприкдан ўзини сувга ташлади. Ютқазган жинни аста чўнтагидан минг сўм чиқариб шеригига узатди.

– Керакмас, – деди шериги. Бу фильмни илгари кўрганман.

– Мен ҳам кўрганман, аммо иккинчи марта ҳам ўзини сувга ташлашига ишонмаган эдим.

***

Профессор талабаларни беморлар ётган хоналар бўйлаб олиб юрибди.

– Тажрибали шифокор беморнинг кўринишига, кўзларига, рангига қараб, касалликни аниқлай олади. Масалан, мана бу беморнинг ташқи кўринишига аҳамият беринглар. Унинг кўкрак қафаси кенгайган. Одатда бу хасталик мусиқа асбобларини пуфлаб чаладиганларда учрайди. . .

У шундай дея, беморга юзланди:

– Хўш, айтинг-чи, сиз чиндан ҳам бирон мусиқа асбобини чаласизми?

– Ҳа, албатта, тўғри топдингиз, профессор.

– Ана, кўрдингларми? – хурсанд қараб қўйди профессор талабаларга, кейин яна беморга қаради. – Қани, айтинг-чи, қандай мусиқа асбобини чаласиз ?

– Ноғора чаламан…

Яна ўқинг:  Қасамёд

Читайте также:

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

Сообщить об опечатке

Текст, который будет отправлен нашим редакторам: