O‘saqolgin, baliqcham!
Bog‘cha yoshidagi Akmal xona o‘rtasida munkayib olgancha kitob varaqlamoqda. O‘qishni bilmagani uchun o‘zini xuddi o‘qiyotgandek tutadi. Xonaning bir burchagida yozuv stolida uning akasi Akbar dars tayyorlayapti. Ukasining “mutolaa”sini eshitib bosh chayqab qo‘yadi.
Akmal kitob varaqlashda davom etadi:
– Bor ekanda, yo‘q ekan. Chol bilan kampir bo‘lgan ekan. Ularning bir likopchasidan bo‘lak boshqa hech narsasi yo‘q ekan. Bir kuni chol baliq ovlagani boribdi. Qarmoq tashlagan ekan, u yerdan kattakon sholg‘om o‘sib chiqibdi! Chol mushugini chaqirib “Baliqni yema, bo‘lmasa sariq bo‘lib qolasan” debdi. Mushuk uning gapiga kirmay, cholni yeb qo‘yibdi. Bu orada ovchilar o‘rmondan qaytishibdi… boltalari bilan! Shunaqangi o‘rmonni kesishni boshlashibdiki, har tomonga shoxlar sachrab ketibdi! Bitta shoxga jon kirib “Meni kesma, men Buratinoman. Menga uzun burun yasash esingdan chiqmasin” debdi…
Akbarning sabri tugab ukasining yoniga o‘tiradi.
– Eh, o‘quvchi! – deydi u ukasiga. – Qara qanday o‘qish kerak!
Akmalning qo‘lidagi kitobni olib, ko‘zlari kattalashadi. Chunki kitob ingliz tilida edi.
– Demak, – deydi Akbar xo‘rsinib peshonasidagi terini artarkan, – baliq kattakon bo‘lib o‘sibdi…
Zamira BeShIMOVA
